بررسی تاثیر سیلیسیم، پتاسیم و تنش خشکی بر شاخص های رشد و غلظت عناصر برگ آفتابگردان و گلرنگ

به منظور بررسی تاثیر پتاسیم، سیلیسیم و تنش خشکی بر شاخص های رشد و غلظت عناصر برگ در دو گیاه آفتابگردان و گلرنگ، آزمایشی گلخانه ای با 24 تیمار و سه تکرار برای هر گیاه، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه گروه خاکشناسی دانشگاه زنجان به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایشی شامل ترکیب فاکتوریل چهار سطح پتاسیم (80، 130، 180 و 230 میلی گرم در کیلوگرم)، دو سطح سیلیسیم (0 و 540 میلی گرم در کیلوگرم) و سه سطح تنش خشکی (100، 60 و 30 درصد ظرفیت مزرعه) بودند که به خاک گلدان های پنج کیلوگرمی، اعمال گردیدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی در هر دوگیاه، منجر به کاهش ارتفاع گیاه، تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک اندام های هوایی و رطوبت نسبی برگ شد، ولی وزن خشک ریشه و شاخص کلروفیل برگ را به همراه داشت. تنش خشکی هم چنین موجب کاهش غلظت روی، منگنز، مس، فسفر، نیتروزن و کلسیم، و افزایش غلظت آهن، پتاسیم و سیلیسیم برگ گردید. کاربرد پتاسیم موجب افزایش همه شاخص های رشد در گیاهان مورد بررسی شد. پتاسیم هم چنین منجر به افزایش غلظت پتاسیم، سیلیسیم، آهن و مس، و کاهش غلظت نیتروژن، فسفر، کلسیم، منیزیم، منگنز و روی گردید. کاربرد سیلیسیم نیز در گیاه آفتابگردان، همه شاخص های رشد را به جز تعداد برگ افزایش داد ولی در گیاه گلرنگ، همه شاخص های رشد را افزایش داد. کاربرد سیلیسیم هم چنین غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، سیلیسیم، کلسیم، آهن و منگنز برگ را افزایش و غلظت روی و مس برگ را کاهش داد. به طور کلی تنش خشکی منجر به کاهش تولید ماده خشک و به هم زدن تعادل یونی در گیاه آفتابگردان و گلرنگ شد. اما نتایج نشان داد که کاربرد پتاسیم و سیلیسیم در کاهش اثر سوء تنش خشکی در گیاهان آفتابگردان و گلرنگ موثر بود.